ব’হাগ ব’হাগ লগা সেই আবেলি
মই মোক ভাল পাবলৈ
নিজক নিজে কোনো দিন
প্ৰশ্ন কৰিব নালাগে…
এতিয়া কলিজাত এটুকুৰা ঘাঁ
সুদূৰ প্ৰাচীন…!
সিদিনা সেউজীয়া আবেলি এটা
ওলমি ৰৈছিল দুচকুত আৰু
গোন্ধ এটাই দৌৰা-দৌৰি কৰি ফুৰিছিল।
মোক এটোপাল ভালপোৱা দিয়া
বুকুত গুজি লম…
হাঁহি এটি পিন্ধি,বৰষুণত তিতিম
দৌৰিম, খিলখিলাই হাঁহি উঠিবা তুমি
আৰু মই গান গাম…
এইবেলি কিজানি মোৰ জীৱনলৈ
ব’হাগ ব’হাগ লগা সেই আবেলি
আহেবা কিজানি!
মাটি কপৌফুলৰ বৰ ফুতনি
ফাগুনে বাতৰি দিয়াৰে পৰা
গাত নাই তৰনি, চ’ততে নাচনী হৈ নাছিল…
এইয়া বসন্তৰ জাননী
ব’হাগ ব’হাগ লগা এই আবেলি ।।
— দুৰ্ল্লভ সোণোৱাল।
১/০৪/২০২৪
durlov 